Wyróżniał się gorliwością o chwałę Bożą, wyrażającą się w dużej aktywności. Zadziwia różnorodność jego prac. Przez kilka lat po święceniach kapłańskich był duszpasterzem parafialnym i katechetą, potem organizatorem szkolnictwa, pedagogiem, wykładowcą na uniwersytecie i w seminarium, ojcem duchownym, spowiednikiem kleryków, księży i sióstr zakonnych, kapelanem wojskowym, działaczem trzeźwościowym i wreszcie budowniczym kościołów. Mimo dużej aktywności, prowadził głębokie życie duchowe. Od 1932 r. poświęcił się pracy naukowej. W jego życiu wielką rolę odegrała służba idei Miłosierdzia Bożego. Jemu to przysługuje – obok św. Faustyny Kowalskiej – tytuł Apostoła Miłosierdzia Bożego. Jako spowiednik i kierownik duchowy św. Faustyny, zainspirowany jej objawieniami, oddał się całkowicie szerzeniu prawdy o Miłosierdziu Bożym i szerzeniu kultu Miłosierdzia Bożego. Opublikował szereg dzieł na ten temat, zabiegał o ustanowienie święta Miłosierdzia Bożego, przyczynił się do namalowania pierwszego obrazu „Jezu ufam Tobie”, był współtwórcą Zgromadzenia Zakonnego Sióstr Jezusa Miłosiernego. Zmarł 15 lutego 19 75 r. Beatyfikacja odbyła się w 2008 r. w Białymstoku.