Wówczas to postanowiła wytrwale pracować nad swoim charakterem. W swoim dzienniczku zapisała niezwykłe doświadczenie miłości i bliskości Boga, a także pragnienie oddania Mu się całą duszą. Jako kilkunastoletnia dziewczyna doświadczała pierwszych łask mistycznych. Była piękna, radosna i naturalna w sposobie bycia, budziła ogólną sympatię. Mając 14 lat złożyła w sercu ślub czystości i postanowiła wstąpić do Karmelu. Długo sprzeciwiała się temu matka. Dopiero, gdy Elżbieta ukończyła 21 lat wyraziła na to zgodę. W ciągu kolejnych pięciu lat pracy, modlitwy i głębokiego cierpienia wspięła się na szczyty duchowe. W 1903 r. złożyła śluby zakonne. Jej zakonne imię „Od Trójcy Przenajświętszej” stało się programem jej życia, a także drogą, na której odkryła Boga Trójjedynego. Ostatni etap życia to ciężka choroba. Przeżyła ją jako wstępowanie przez krzyż ku Bogu. Zmarła w 1906 r. Miała 26 lat. Zostawiła po sobie wiele pism i modlitw. Beatyfikował ją Jan Paweł II w 1984 roku.
na podstawie: www.brewiarz.pl