Wbrew woli rodziców, gdy miała 23 lata, wstąpiła do klasztoru klarysek w Urbino. Wyznała, że przyczyną obrania sobie tak surowego zakonu była chęć, by się jak najbardziej upodobnić do swojego niebieskiego Oblubieńca. Jak mówiła, chciała Mu oddać: „miłość za miłość, zadośćuczynienie za zadośćuczynienie, krew za Krew, śmierć za śmierć”. W trzy lata później przeniosła się do klasztoru w Camerino, który ufundował jej ojciec. Tu wiele razy pełniła urząd przełożonej. Założyła klasztor w Fermo. Po dwóch latach pobytu tam, powróciła do Camerino. Prowadziła życie surowe i pełne wyrzeczeń. Doznała wielu cierpień wewnętrznych, oschłości ducha, opuszczenia i osamotnienia wewnętrznego, nocy ducha. Miała dar mistycznego zjednoczenia z Jezusem, proroctwa oraz czytania w ludzkich sercach. Zostawiła po sobie około dwudziestu dwóch utworów pisanych w języku łacińskim wierszem i piękną prozą. Zmarła w 1524 r. Papież Grzegorz XVI zatwierdził jej kult 7 kwietnia 1843 r.
na podstawie: www.brewiarz.pl