W 1534 r. wraz ze świętym Ignacym Loyolą i innymi towarzyszami złożył śluby zakonne. Dało to początek Towaszystwu Jezusowemu – jezuitom. W 1537 r., gdy miał 31 lat, otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1537-1538 apostołował w Bolonii, a później w Rzymie, gdzie wraz z towarzyszami oddał się pracy duszpasterskiej oraz charytatywnej. W 1540 r. papież Paweł III zatwierdził Towarzystwo Jezusowe. W 1541 r., zaopatrzony w królewiętymskie pełnomocnictwa oraz mandat legata papieskiego, wyruszył na misje do Indii. Przybył do Goa, politycznej i religijnej wówczas stolicy portugalskiej kolonii w Indiach. Zabrał się energicznie do wygłaszania kazań, katechizacji dzieci i dorosłych, spowiadał, odwiedzał ubogich. Następnie udał się na tak zwane “Wybrzeże Rybackie”, gdzie żyło około dwadzieścia tysięcy tubylców-rybaków, pozyskanych dla wiary świętej, lecz bez duchowej opieki. Pracował wśród nich gorliwie dwa lata. W 1547 r. zdecydował się na podróż do Japonii, gdzie pozyskał dla wiary około 1000 Japończyków. W 1551 r. powrócił do Indii. Organizował liczne misje. Nawrócił niezliczone rzesze ludzi. Był tytanem pracy, niezwykłe sukcesy były owocem jego modlitwy i głębokiego życia wewnętrznego. Zmarł w 1552 r. mając zaledwie 46 lat. Z pism świętego Franciszka pozostały jego listy. Są one najpiękniejszym poematem jego życia wewnętrznego, żaru apostolskiego, bezwzględnego oddania sprawie Bożej i zbawienia dusz. Beatyfikował go papież Paweł V w 1619 r., a w trzy lata później kanonizował go papież Grzegorz XV wraz z Ignacym Loyolą, Filipem Nereuszem, Teresą z Avila i Izydorem Oraczem. W 1910 r. papież święty Pius X ogłosił go patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a w 1927 r. papież Pius XI ogłosił go wraz ze świętą Teresą od Dzieciątka Jezus głównym patronem misji katolickich.
na podstawie: www.brewiarz.pl
