Gazeta Niedzielna

Urodził się w 1491 r. na zamku w Loyola w kraju Basków (Hiszpania), jako trzynaste dziecko w zamożnym rycerskim rodzie. Otrzymał staranne wychowanie. Był paziem ministra skarbu króla hiszpańskiego, następnie służył jako oficer w wojsku wicekróla Nawarry. Do 30-tego roku życia – jak sam wspominał – oddawał się marnościom świata, a największą jego rozkoszą były ćwiczenia rycerskie z próżnej żądzy sławy. W 1521 r. w czasie walk hiszpańsko-francuskich został poważnie zraniony przez kulę armatnią w nogę.

Długie miesiące rekonwalescencji były dla niego okresem łaski i gruntownej przemiany. Gdy wyzdrowiał zamieszkał najpierw w celi, a potem w grocie. Oddawał się modlitwie i rozważaniu Męki Pańskiej. W tym czasie doświadczał wielu pokus. W takich zmaganiach powstał szkic jego najważniejszego dzieła, jakim są Ćwiczenia duchowne. Formę ostateczną otrzymały one w 1540 roku. Były więc owocem 19 lat przemyśleń i kontemplacji. W 1523 r. udał się do Ziemi Świętej. Żył z użebranych pieniędzy i czynionych po drodze przysług. Chciał tam pozostać do końca życia, jednak w wyniku nalegań legata papieskiego wrócił do kraju. W drodze był dwukrotnie więziony pod zarzutem szpiegostwa. Powrócił do Barcelony, gdzie uczył się języka łacińskiego i studiował filozofię. Potem studiował w Alcala, Salamance i Paryżu. Tam 15 sierpnia 1534 roku wraz z sześcioma przyjaciółmi złożył śluby ubóstwa, czystości oraz wierności Kościołowi, a zwłaszcza Ojcu Świętemu. W ten sposób powstał nowy zakon, zwany Towarzystwem Jezusowym. Korzystając z zachęty papieża, wraz z towarzyszami przyjął święcenia kapłańskie (1536), oddał się posłudze chorych i nauczaniu prawd wiary wśród dzieci. W 1540 roku Rzym zatwierdził konstytucje nowego zakonu. W 1541 r. został przełożonym generalnym jezuitów. Przez ostatnich 16 lat życia był przykuty do swojego biurka i rzadko opuszczał progi domu generalnego swego zakonu, by być zawsze do dyspozycji duchowych synów. Samych jego listów zachowało się ok. 7 tysięcy. Nękany różnymi chorobami i dolegliwościami zmarł 31 lipca 1556 r. Beatyfikacji dokonał papież Paweł V w 1609 r., a kanonizacji – Grzegorz XV w 1623 r.

na podstawie: www.brewiarz.pl



Fundacja Veritas

Historia fundacji

Księgarnia Veritas

Przejdź do księgarni

Artykuły


Myśl tygodnia

,,JAK SIEBIE SAMEGO"

Bądź dobry dla siebie. Nie chciej w sobie zmienić od razu wszystkiego. Nie spodziewaj się natychmiastowych wyników swoich postanowień. Nie denerwuj się niepowodzeniami. Nie histeryzuj, gdy popełnisz głupstwo, nie karz siebie zbyt surowo, nie narzucaj się sobie. Umiej przeczekać okresy, gdy cię głowa boli, gdy ci jest smutno, gdy ci się nic nie chce robić, gdy ci życie brzydnie. Wykorzystuj okresy swoich dobrych nastrojów, rozstawiaj umiejętnie bodźce, wyznaczaj sobie nagrody. Bądź cierpliwym wychowawcą samego siebie, tak jak starasz się nim być dla innych.

W przeciwnym razie zamkniesz sparawę stwierdzeniem, że jesteś dobry, albo stwierdzeniem równie jałowym - że jesteś zły.

z: Ks. Mieczysław Maliński, Wszystkie nasze dzienne sprawy, Veritas 1978, ilustr. A. Głuszyński