Szybko zaczął cieszyć się tak wielkim autorytetem, że nie będąc jeszcze kapłanem, trzykrotnie został wysłany do cesarza Karola V, wówczas władcy Hiszpanii, Niemiec i Niderlandów (Holandii i Belgii), aby ten usunął arcybiskupa Wiednia, jawnie sprzyjającego protestantyzmowi. W 1546 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jako znakomity teolog został wezwany przez arcybiskupa Worms, by mu towarzyszył na soborze w Trydencie w charakterze teologa-konsultora (1547). Na uniwersytecie w Bolonii uzyskał tytuł doktora teologii. Skierowano go do krajów germańskich, aby powstrzymał napór protestantyzmu. Przez 30 lat pracował, by zabliźnić rany, zadane Kościołowi przez Marcina Lutra. Brał czynny udział w zjazdach i obradach dotyczących tej sprawy. Prowadził misje dyplomatyczne między cesarzem, panami niemieckimi a papieżem. W wykładach na uniwersytecie w Ingolstadcie wyjaśniał ze szczególną troską zaatakowane prawdy, wykazywał błędy nowej wiary. Był wszędzie, gdzie uważał, że jego obecność jest potrzebna dla Kościoła. W 1556 r. św. Ignacy mianował go pierwszym prowincjałem nowo utworzonej prowincji niemieckiej, która liczyła wówczas zaledwie 3 domy. Pod rządami Kanizego w latach 1566-1569 powstało 5 kolejnych konwentów. Nadto powstała w północnych Niemczech druga prowincja. W 1558 r. Piotr odbył krótką podróż do Polski. Jako teolog papieski brał udział w soborze trydenckim (1562). Największą wszakże sławę zyskał sobie pismami. Do najcenniejszych należą te, które wyszły z jego praktycznego, apologetycznego nauczania. Są to Katechizm Mały, Katechizm Średni i Katechizm Wielki, przeznaczone dla odbiorców o różnym stopniu przygotowania umysłowego. Katechizmy te w ciągu 150 lat doczekały się ok. 400 wydań . Nie mniej wielkim wzięciem i popytem cieszyło się potężne dzieło Summa nauki katolickiej, na którą złożyły się wykłady, dyskusje i kazania. Dzieło to stało się podstawą do wykładów teologii na katolickich uniwersytetach i do kazań. Ostatnie lata życia spędził we Fryburgu Szwajcarskim (1580-1597). Zmarł w 1597 r. Aktu beatyfikacji dokonał w 1864 r. papież Pius IX, a do katalogu świętych i doktorów Kościoła wpisał go papież Pius XI w 1925 r.
na podstawie: www.brewiarz.katolik.pl
