Kiedy miała 37 lat nawróciła się i zaczęła iść zupełnie nową drogą. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i oddała się życiu pokutnemu. W krótkim czasie utraciła matkę, męża i synów, zapewne w czasie jednej z wielu epidemii. By naśladować Chrystusa, rozdała całą swoją majętność ubogim i oddała się pokucie, modlitwie i uczynkom miłosierdzia. W jej ślady wstąpiło wiele niewiast. Ofiarnie służyła ubogim, jaśniała pokorą i ubóstwem. Bóg obdarzył ją niezwykłymi łaskami, a zwłaszcza głębokim nabożeństwem do świętych tajemnic z życia Chrystusa Pana, szczególnie do Trójcy Przenajświętszej i Chrystusa cierpiącego. W nagrodę za to otrzymała mistyczny znak na sercu, który do dzisiaj można oglądać w relikwiarzu, w kościele św. Franciszka z Asyżu w Foligno. Wypadek to jedyny w hagiografii. Ostatnie lata spędziła jako rekluza, czyli jako pustelnica zupełnie odcięta od świata. Zmarła w 1309 r., w wieku 61 lat. Pozostawiła po sobie ok. 35 pism i nieco listów. Najcenniejszym z nich jest Memoriale – rodzaj autobiografii. Zaliczana jest do największych mistyczek średniowiecza. Do chwały błogosławionych wyniósł ją Innocenty XII w 1693 roku.
na podstawie: www.brewiarz.katolik.pl