Gazeta Niedzielna

Grzegorz urodził się ok. 660 roku w zamożnej rodzinie w Rzymie. Młodość spędził na dworze papieskim, na którym pracował jego ojciec. Przez wiele lat był skarbnikiem. Papież Sergiusz I (687-701) udzielił mu święceń subdiakonatu i powierzył mu urząd papieskiego zakrystianina i bibliotekarza. Po święceniach diakonatu papież Konstantyn I zabrał go ze sobą do Konstantynopola na rozmowy z cesarzem Justynianem II, podczas których św. Grzegorz wykazał mądrość, roztropność i stanowczość.

Po śmierci Konstantyna został wybrany jego następcą. Wtedy dopiero otrzymał święcenia kapłańskie i sakrę biskupią. Podczas 16 lat pontyfikatu realizował program rozszerzenia chrześcijaństwa w Niemczech, dokąd wysłał św. Bonifacego. Po najeździe Longobardów na państwo kościelne i zniszczeniu Rzymu zajął się odbudową miasta oraz spustoszonego kraju. Zwołał też synod, na którym uchwalono 17 kanonów odnośnie małżeństwa i przeciwko zabobonom. Wprowadził również do Mszy św. nowy ryt w okresie Wielkiego Postu m.in. wielkoczwartkową Mszę św. Zmarł w 731 r. w Rzymie, został pochowany w bazylice św. Piotra.

na podstawie: www.brewiarz.katolik.pl



Fundacja Veritas

Historia fundacji

Księgarnia Veritas

Przejdź do księgarni

Artykuły


Myśl tygodnia

NIE POTĘPIAJCIE

Dotąd jesteśmy chrzescijanami, dopóki szanujemy tajemnice człowieka, który stoi obok nas, dopóki zakładamy, że nie wyczerpuje go żadne z naszych sformułowań, określeń, definicji, nie przekreśla go żaden grzech, nie determinuje żadna - ani pozytywna, ani negatywna - decyzja, dopóki potrafimy wierzyć w niego, zaufać mu, kochać go.

z: Ks. Mieczysław Maliński, Wszystkie nasze dzienne sprawy, Veritas 1978, ilustr. A. Głuszyński