Wybrała służbę Bogu poprzez spełnianie czynów pokutnych i dzieł miłosierdzia. W 1255 r. założyła nową rodzinę zakonną w Longchamp koło Paryża. Siostry tegoż klasztoru obrały sobie za cel ćwiczenie się w cnocie pokory, by w ten sposób naśladować Najświętszą Maryję Pannę. Izabela przy współpracy św. Bonawentury ułożyła dla nich złagodzoną regułę św. Klary (klarysek). Regułę zatwierdził papież Urban IV w 1263 r. We klasztorze tym Izabela spędziła ostatnie lata swego życia. Dwa lata przed śmiercią ponownie nawiedziła ją bardzo bolesna i ciężka choroba, którą znosiła z heroiczną cierpliwością i poddaniem się woli Bożej. Zmarła w 1270 r. Agnieszka d’Harcourt, dama dworu Izabeli, autorka jej biografii, przytacza 40 wypadków cudownych uleczeń za wstawiennictwem Izabeli. Po ich rozpatrzeniu papież Leon X w 1521 r. wyniósł ją do godności ołtarzy i wpisał do katalogu błogosławionych.
na podstawie: www.brewiarz.pl