W wieku 13 lat wysłano go na studia do Rzymu. Dla doskonalszego życia zapisał się równocześnie do oratorium filipinów. W 1697 r. przywdział habit zakonny Braci Mniejszych. Po złożeniu ślubów rozpoczął studia teologiczne. Sześć lat później został kapłanem. Miał wyjechać na misje do Chin, jednakże ciężko rozchorował się. Przyrzekł wówczas Najświętszej Maryi Pannie, że gdy wyzdrowieje, poświęci się misjom krajowym wśród ludu. Został wysłuchany i odtąd przez 43 lata przemierzał Włochy jako ludowy misjonarz, zyskując tytuł “apostoła Włoch”. Rozszerzał nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Najświętszej Maryi Panny. Był promotorem nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Stacje Męki Pańskiej erygował w 576 kościołach. To dzięki jego prośbie papież Benedykt XIV założył Drogę Krzyżową w rzymskim Koloseum. Szerzył także nabożeństwo do Imienia Jezus. Zachęcał wiernych do codziennego udziału we Mszy świętej i do częstej Komunii świętej, co w owych czasach należało do rzadkości. Wprowadzał także praktykę częstego nawiedzania Pana Jezusa w kościele. Nadto korzystał z okazji, by zyskiwać zakonowi nowe powołania. W ten sposób założył wiele nowych domów. Zmarł w 1751 r. w Rzymie. Zostawił po sobie 20 prac, m.in. O spowiedzi generalnej, Rekolekcje, Kazania na Wielki Post, Kazania o Najświętszym Sakramencie i Zbiór pożytecznych myśli o śmierci. Beatyfikowany został w 1795 r., a kanonizowany – w 1867 r. Pius XI w 1923 r. ogłosił go patronem misji ludowych.
na podstawie: www.brewiarz.pl
