W 1715 r. zdecydował się udać do Wenecji, by wziąć udział w zbrojnej wyprawie przeciwko Turkom. Po roku został pustelnikiem, a w jedenaście lat później kapłanem. Był jednym z największych kaznodziejów XVIII stulecia. Jego pobożność cechowała pasyjność, czyli rozważanie i uczestniczenie w tajemnicy Męki Pańskiej. W 1737 r. założył pierwszy klasztor w Orbatello. Potem założył ich jeszcze dziewięć. Aż do śmierci był wybierany na kapitułach generalnych przełożonym generalnym zakonu (obecnie znanego jako pasjoniści, czyli Zgromadzenie Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa). Pierwsze lata spędził jako generał zakonu w klasztorze pod Vetrallą. Potem przeniósł się do Rzymu, gdzie Klemens XIV podarował pasjonistom klasztor i bazylikę świętych Jana i Pawła. Początkowo Rzym nie chciał przyjąć reguł zakonu, gdyż wydawały się za surowe. Zatwierdził je dopiero papież Benedykt XIV w 1741 r. Pod koniec życia, w 1771 r., wraz z matką Crocifissą Costnatini utworzył zakon sióstr klauzurowych (Zgromadzenie Męki Chrystusa). Mają one wspólną z ojcami duchowość, habit i znak Męki Pańskiej. Pasjonistki klauzurowe nie posiadają jak dotąd klasztoru w Polsce. Natomiast od 1990 r. pracuje w Polsce czynne Zgromadzenie Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża (założone we Włoszech w 1815 r.), które zajmuje się dziećmi i młodzieżą, zwłaszcza dziewczętami ze środowisk zagrożonych demoralizacją. Zmarł w Rzymie w 1775 r. Został pochowany w bazylice świętych Jana i Pawła. Do chwały błogosławionych wyniósł go Pius IX w 1853 r. i ten sam papież wpisał go w poczet świętych w 1867 r.
na podstawie: www.brewiarz.pl
