Po śmierci ojca została damą dworu księżny toskańskiej w Salzburgu. Mimo życia na dworze, prowadziła życie pełne wewnętrznego skupienia. Na dworze zetknęła się z problemami misji w Afryce. Postanowiła skończyć z pisaniem dramatów dworskich, a wszystkie swoje siły obrócić dla misji afrykańskiej. W 1889 r. zaczęła wydawać pismo „Echo aus Africa”, które w cztery lata później ukazało się w języku polskim. Nawiązała kontakt korespondencyjny z misjonarzami. Wkrótce korespondencja wzrosła tak dalece, że musiała zaangażować sekretarkę i ekspedientkę. Widząc, że dzieło się rozrasta, w 1893 r. w numerze wrześniowym Echa Afryki wystosowała apel o pomoc. Z pomocą jednego z ojców jezuitów opracowała statut Sodalicji św. Piotra Klawera. Za zgodą Leona XIII założyła instytut zakonny. Jako pierwsza złożyła w nim śluby zakonne. Była człowiekiem niezwykłej energii i pracy. Pod koniec jej życia Echo z Afryki miało ok. 100 000 egzemplarzy nakładu. W 1901 r. Maria Teresa założyła przy domu głównym Sodalicji w Rzymie międzynarodowy nowicjat. Także i biura Sodalicji były rozsiane niemal po wszystkich krajach Europy. Przy każdej filii założono muzeum Afryki. Nadto Maria wyjeżdżała do różnych miast z wykładami i odczytami o misjach w Afryce. Miała szczególne nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa. Zmarła w 1922 r. Beatyfikował ją w 1975 r. Paweł VI.
na podstawie: www.brewiarz.katolik.pl
