Podczas rewolucji ukrywała w swoim domu ściganych przez władze księży, przechowywała szaty i księgi liturgiczne, a ponadto otrzymała od biskupa pozwolenie na przechowywanie Najświętszego Sakramentu. Uczestniczyła w organizowaniu potajemnych Mszy świętych i kształceniu katechetów. Roznosiła chorym Komunię św., potajemnie katechizowała dzieci i zajmowała się pracą apostolską wśród opuszczonych. W 1798 r. złożyła śluby zakonne, jako tercjarka franciszkańska. Po rewolucji przystąpiła do zakładania bezpłatnych szkół i internatów dla dziewcząt oraz sierocińców. Dała początek nowemu zgromadzeniu – Ubogich Córek Miłosierdzia. Nowe zgromadzenie zajmowało się kształceniem dziewcząt oraz opieką nad chorymi i starszymi. Zmarła w 1846 r., w wieku 90 lat. Została beatyfikowana w 1908 r. przez Piusa X, a kanonizowana w 1925 r. przez Piusa XI.