Gazeta Niedzielna

święta Katarzyna Laboure

dziewica i zakonnica

Katarzyna urodziła się w 1806 r. w burgundzkiej wiosce Fain-les-Moutiers, w licznej rodzinie chłopskiej. Kiedy miała 9 lat, zmarła jej matka. Nigdy nie uczęszczała do szkoły. Pomagała ojcu w prowadzeniu gospodarstwa i opiekowała się młodszym rodzeństwem, potem pracowała w restauracji wuja.

Gdy miała 24 lata wstąpiła do zakonu sióstr miłosierdzia. W domu na rue du Bac w Paryżu doznała mistycznych łask. Rzadki to wypadek, by już w nowicjacie, a więc na progu życia zakonnego, Pan Bóg obdarzał darem wysokiej kontemplacji aż do ekstaz i objawień. Św. Katarzyna należała do tych szczęśliwych wybranek. Jej objawienia, dotyczące „cudownego medalika”, odbiły się po świecie głośnym echem.

Katarzyna ujrzała Najświętszą Maryję Pannę stojącą na kuli ziemskiej, depcącą stopą łeb piekielnego węża. W rękach trzymała kulę ziemską, jakby ją chciała ofiarować Panu Bogu. Równocześnie usłyszała głos: „Kula, którą widzisz, przedstawia cały świat i każdą osobę z osobna”. Niebawem obraz zmienił się. Matka Boża miała ręce szeroko rozwarte i spuszczone do dołu, a z Jej dłoni wytryskały strumienie promieni. Usłyszała ponownie głos: „Te promienie są symbolem łask, jakie zlewam na osoby, które Mnie o nie proszą”. Święta ujrzała następnie literę M z wystającym z niej krzyżem   , dokoła 12 gwiazd, a pod literą M dwa Serca: Jezusa i Maryi. Dokoła postaci Maryi z rękami rozpostartymi ujrzała napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Pod koniec tego objawienia Katarzyna otrzymała polecenie: „Postaraj się, by wybito medale według tego wzoru”.

Dla bardzo wielu łask medalik zyskał sobie tak wielką sławę, że nadano mu imię „cudownego medalika”. W ciągu 10 lat w samym tylko Paryżu wybito ponad 60 milionów jego egzemplarzy. Nazwę „cudowny medalik” zatwierdziła Stolica Święta, a papież Leon XIII zezwolił na coroczne obchodzenie święta Objawienia Cudownego Medalika (dnia 27 listopada).

Mimo sławy tych objawień Katarzyna pozostała cicha i nieznana. Nie uczyniła bowiem ze swego objawienia sprawy publicznej – powiedziała o nim jedynie swojemu spowiednikowi. Zmarła w 1876 r. Jej nienaruszone ciało spoczywa w kaplicy nowicjatu w domu macierzystym sióstr w Paryżu. Beatyfikacji Katarzyny dokonał papież Pius XI w 1933 roku, a do chwały świętych wyniósł ją papież Pius XII w 1947 roku.

na podstawie: www.brewiarz.katolik.pl



Fundacja Veritas

Historia fundacji

Księgarnia Veritas

Przejdź do księgarni

Artykuły


Myśl tygodnia

NIE MOŻNA BOGU SŁUŻYĆ I MAMONIE

Dopóki sprawa nie o pieniądze, to jeszcze nie wiesz wszystkiego o człowieku. Dopiero, gdy pieniądze na stole, gdy można je stracić albo zyskać, dopiero wtedy lecą z głowy korony, wianki i birety. Albo zostają.

Dopiero, gdy pieniądze na stole, przekonasz się, kto jest kto. Bo taki w nich urok, że obiecują ci wszystko na ziemi. Dopiero wobec tej obietnicy człowiek się sprawdza, czy jest chrześcijaninem, czy jest wierzącym, czy jest człowiekiem.

* * *

z: Ks. Mieczysław Maliński, Wszystkie nasze dzienne sprawy, Veritas 1978, ilustr. A. Głuszyński