Najstarszym dowodem kultu św. Krzysztofa jest napis z 452 r., znaleziony w Nikomedii, w którym jest mowa o wystawionej ku czci Męczennika bazylice w Bitynii. Dowodzi to, że w tym czasie święty odbierał cześć w Nikomedii i w Bitynii. Jest także wzmianka o dwóch klasztorach p.w. św. Krzysztofa. Z powodu braku szczegółowych informacji o św. Krzysztofie, średniowiecze stworzyło legendę o tym świętym. Według niej pierwotne imię Krzysztofa miało brzmieć Reprobus (z greckiego Odrażający), gdyż miał on mieć głowę podobną do psa. Wyróżniał się za to niezwykłą siłą. Postanowił więc oddać się w służbę najpotężniejszemu panu. Służył królowi. Kiedy przekonał się, że król bardzo boi się szatana, wstąpił w jego służbę. Pewnego dnia przekonał się jednak, że szatan boi się imienia Chrystusa. Opuścił więc służbę u szatana i poszedł w służbę Chrystusa. Zapoznał się z nauką chrześcijańską i przyjął chrzest św. Za pokutę i dla zadośćuczynienia za grzechy, postanowił zamieszkać nad Jordanem, by przenosić na swoich barkach pielgrzymów idących do Ziemi Świętej. Pewnej nocy usłyszał głos Dziecka, które prosiło go o przeniesienie na drugi brzeg. Kiedy je wziął na ramiona, poczuł ogromny ciężar. Zawołał: „Kto jesteś, Dziecię?” Otrzymał odpowiedź: „Jam jest Jezus, twój Zbawiciel. Dźwigając Mnie, dźwigasz cały świat”. Pan Jezus miał mu wtedy przepowiedzieć rychłą śmierć męczeńską. Ten właśnie fragment legendy stał się natchnieniem dla niezliczonej liczby malowideł i rzeźb św. Krzysztofa. Tradycja miała Reprobusowi nadać tytuł „Krzysztofa”, czyli „nosiciela Chrystusa”. Pan Jezus po przyjęciu przez Krzysztofa chrztu św. miał mu przywrócić wygląd ludzki.
na podstawie: www.brewiarz.pl
