Już w gimnazjum pragnął zostać kapłanem. Do seminarium wstąpił jako dwudziestoletni młodzieniec. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1898 r. W następnym roku ukończył Akademię Petersburską jako magister teologii. Doktorat uzyskał na uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim.
W Kielcach pracował jako profesor seminarium (do 1904 r.). W Warszawie rozwinął działalność społeczną, zakładając m.in. Stowarzyszenie Robotników Katolickich oraz gimnazjum. W 1907 r. objął katedrę socjologii w Akademii Duchownej w Petersburgu. Dojrzał w nim wówczas zamiar odnowienia i zreformowania zakonu marianów, skazanego przez władze carskie na wymarcie. W 1909 r złożył śluby zakonne na ręce ostatniego żyjącego marianina. Rok później ułożył nowe konstytucje dla marianów, którzy odtąd mieli być zgromadzeniem ukrytym. Pierwszy nowicjat odnowionej wspólnoty został utworzony w Petersburgu. W 1911 r. we Fryburgu Szwajcarskim powstał drugi. Kolejne powstały w Chicago i na Bielanach pod Warszawą. W 1911 r. został generałem zakonu, którym kierował do śmierci. Po wojnie powołał Zgromadzenie Sióstr Ubogich Niepokalanego Poczęcia NMP, które szybko rozprzestrzeniło się na Litwie i w Ameryce. W 1918 r. Benedykt XV mianował go biskupem wileńskim. Udało mu się umocnić katolicyzm w diecezji. Na własną prośbę został zwolniony z obowiązków biskupa w1925 r. Pragnął poświęcić się całkowicie kierowaniu zgromadzeniem marianów, lecz został mianowany wizytatorem apostolskim na Litwie. W ciągu dwu lat udało mu się zorganizować życie katolickie w tym kraju i naprawić stosunki ze Stolicą Apostolską. Zmarł w1927 r. Beatyfikowany został przez Jana Pawła II w 1987 r. Jest jednym z patronów Litwy.
na podstawie: www.brewiarz.pl
