Pracował w kalwińskim okręgu Chablais. W okolicy rozwieszał ulotki zwięźle wyjaśniające prawdy wiary. W epoce fanatyzmu i zaciekłych sporów objawiał wprost wyjątkowy umiar i łagodność. Jego uprzejmość i takt spowodowały, że nazwano go „światowcem pośród świętych”. Wyznawał zasadę, że „więcej much się złapie na kroplę miodu aniżeli na całą beczkę octu”. Mając 35 lat został biskupem Genewy. Stworzył nowy ideał pobożności. Życie duchowe i wewnętrzne praktykowane w klasztorach, wydobył z ukrycia, aby „wskazywać drogę tym, którzy żyją wśród świata”. Wraz ze św. Joanną de Chantal założył zakon Sióstr Nawiedzenia NMP (wizytek). Jest autorem wielu pism zaliczanych do klasyki literatury francuskiej. Do najbardziej znanych należą: Kontrowersje, Filotea, czyli wprowadzenie do życia pobożnego i Teotym, czyli traktat o miłości Bożej. Zostało także ok. 1000 jego listów. Beatyfikacja odbyła się w 1661 roku, a kanonizacja już w roku 1665. W 1877 r. papież Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła, a w 1923 r. papież Pius XI patronem dziennikarzy i katolickiej prasy.