Gazeta Niedzielna

święty Wawrzyniec z Brindisi

prezbiter i doktor Kościoła

Urodził się w 1559 r. w Brindisi. Po śmierci ojca i matki, jako 15-letni młodzieniec udał się do Wenecji, do stryja, który jako kapłan diecezjalny prowadził prywatną szkołę i opiekował się klerykami. W 1575 r. wstąpił do zakonu kapucynów.

Przełożeni wysłali go na studia logiki i filozofii do Padwy, a potem na studia teologiczne. Wyświęcony w 1582 r. na kapłana, został mianowany profesorem teologii dla kleryków kapucyńskich. Równocześnie pogłębiał studia biblijne. Pragnąc zapoznać się z Pismem Świętym w języku oryginalnym, studiował hebrajski, aramejski, chaldejski i grecki.

Pracował gorliwie nad reformą Kościoła w Italii, Niemczech i Czechach. Mając 43 lata został generałem zakonu. Był znany jako kaznodzieja, gorliwy apostoł oraz dyplomata i mediator między panującymi. W kazaniach i w rozmowach prywatnych, jak i w publicznych dysputach bronił wiary, wykazując fałszywość sądów atakujących prawdy Boże. Przyczynił się do odniesienia zwycięstwa nad Turkami pod Szekesfehervar na Węgrzech w 1601 r., gdzie pełen niezwykłej odwagi z krzyżem w ręku, prowadził wojsko do zwycięskiej bitwy. Na prośbę króla Hiszpanii, Filipa III, zorganizował koalicję państw chrześcijańskich – Ligę Świętą – pod dowództwem Hiszpanii przeciwko Unii Protestanckiej. Pełnił również misje dyplomatyczne we Wloszech, na dworach Austrii, Bawarii i Francji. Zmarł w 1619 r. Pius VI dokonał jego beatyfikacji w 1783 r., a kanonizował go Leon XIII w 1881 r. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacka i teologiczną. Wszystkie jego pisma zebrano w 15 tomach. Ze względu na nie Jan XXIII ogłosił go w 1959 r. doktorem Kościoła.

na podstawie: www.brewiarz.pl



Fundacja Veritas

Historia fundacji

Księgarnia Veritas

Przejdź do księgarni

Artykuły


Myśl tygodnia

,,JAK SIEBIE SAMEGO"

Bądź dobry dla siebie. Nie chciej w sobie zmienić od razu wszystkiego. Nie spodziewaj się natychmiastowych wyników swoich postanowień. Nie denerwuj się niepowodzeniami. Nie histeryzuj, gdy popełnisz głupstwo, nie karz siebie zbyt surowo, nie narzucaj się sobie. Umiej przeczekać okresy, gdy cię głowa boli, gdy ci jest smutno, gdy ci się nic nie chce robić, gdy ci życie brzydnie. Wykorzystuj okresy swoich dobrych nastrojów, rozstawiaj umiejętnie bodźce, wyznaczaj sobie nagrody. Bądź cierpliwym wychowawcą samego siebie, tak jak starasz się nim być dla innych.

W przeciwnym razie zamkniesz sparawę stwierdzeniem, że jesteś dobry, albo stwierdzeniem równie jałowym - że jesteś zły.

z: Ks. Mieczysław Maliński, Wszystkie nasze dzienne sprawy, Veritas 1978, ilustr. A. Głuszyński