Od najwcześniejszych lat wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej.
Wstępując do zakonu franciszkanów, przyjął imię Maksymilian. Ponieważ był bardzo zdolny, przełożeni wysłali go na studia filozoficzne i teologiczne do Rzymu. Ukończył je z dwoma dyplomami doktoratu: z filozofii i teologii. W 1918 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W pracy apostolskiej posługiwał się najnowocześniejszymi środkami. Gorliwie szerząc cześć Maryi Niepokalanej, założył stowarzyszenie ludzi oddanych apostolstwu – „Milicję Niepokalanej”. Celem tego stowarzyszenia była walka o nawrócenie grzeszników. Członkowie mieli się oddawać na całkowitą i wyłączną służbę Maryi i codziennie powierzać Jej los grzeszników. Temu programowi Maksymilian oddał się z całym zapałem i pozostał mu wierny aż do śmierci. W 1922 r. zorganizował wydawnictwo oraz redakcję „Rycerza Niepokalanej”, który z czasem zdobył sobie niezmiernie wielką popularność w Polsce i za granicą. Czasopismo stale zwiększało swój nakład. W ciągu pięciu lat (1922-1927) z 5 tys. wzrósł on do 70 tys. egzemplarzy! Na pięciolecie pisma otrzymano wiele listów gratulacyjnych od biskupów oraz błogosławieństwo papieża Piusa XI. Maksymilian powołał nowe placówki pisma w Grodnie i Teresinie pod Warszawą, który nazwano wkrótce Niepokalanowem. W 1930 r. wyjechał do Japonii, gdzie stworzył tamtejszy Niepokalanów oraz nową wersję „Rycerza Niepokalanej”, który po kilku miesiącach miał już nakład 25 tys. egzemplarzy. W roku 1934 poświęcono tam także nowy kościół. W 1936 r. Maksymilian wrócił do Polski i podjął starania o otwarcie nowych ośrodków w Belgii i na Litwie. Był dwukrotnie aresztowany przez Niemców: po raz pierwszy na początku okupacji, po raz drugi w roku 1941. Osadzono go na Pawiaku, a w kilka miesięcy później przewieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam wszystkim dawał przykład cierpliwości. Przyjął dobrowolnie śmierć w bunkrze głodowym zamiast innego więźnia. Dobity zastrzykiem z fenolu zmarł 14 sierpnia 1941 r. Beatyfikował go Paweł VI w 1971 r., kanonizował w 1982 r. Jan Paweł II.
na podstawie: www.brewiarz.pl