Po śmierci obojga rodziców w 1882 r. odbyła kurs kroju i szycia i podjęła pracę w prowadzonej przez swą siostrę pracowni haftu i szycia jako instruktorka. Oddawała się też działalności dobroczynnej wśród chorych i ubogich, wśród wielodzietnych rodzin i rozbitych małżeństw w najnędzniejszych dzielnicach miasta. Od 1892 r. poświęciła się opiece nad dziewczętami słabymi i zagubionymi moralnie. Miejscem ewangelizacji były dla niej bramy kamienic, cmentarz, ulica, dom publiczny, więzienie, oddział dla wenerycznie chorych kobiet w szpitalu. Dzięki Bożej pomocy udało jej się otworzyć 9 ośrodków wychowawczych, gdzie wychowanki miały możliwość rehabilitacji społecznej i religijnej. W 1894 r. założyła Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej, którego zawołanie brzmiało: “Szukać i zbawiać to, co zginęło”. Zmarła w opinii świętości w 1935 r. W 1997 r. Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną.
www.brewiarz.katolik.pl