Wiara bardzo szybko stała się dla niego wartością podstawową. Czasami wywoływało to bolesne nieporozumienia rodzinne. Już jako uczeń należał do wielu szkolnych stowarzyszeń religijnych. Codziennie uczestniczył we Mszy świętej i przyjmował Komunię świętą. W 1919 r. rozpoczął studia na wydziale inżynierii górniczej na politechnice w Turynie. W 1922 r. został tercjarzem Zakonu Dominikańskiego. Z entuzjazmem uczestniczył w działalności różnych ruchów katolickich. Akcja Katolicka była dla niego szkołą formacji chrześcijańskiej i polem dla apostolatu. Miłował Jezusa w braciach, zwłaszcza tych cierpiących, zepchniętych na margines i opuszczonych. W jego życiu mocna wiara łączyła się w jedno z miłością. Był człowiekiem ascezy i modlitwy, w której osiągnął wysoki stopień doskonałości. Jego zaangażowanie społeczne i polityczne opierało się na zasadach wiary; był zdecydowanym przeciwnikiem rodzącego się faszyzmu. Z tego powodu nieraz zatrzymywała go policja. Zafascynowanie pięknem i sztuką, a zwłaszcza malarstwem, zamiłowanie do sportu i górskich wypraw ani zainteresowanie problemami społecznymi nie stanowiło dla niego przeszkody w stałym zjednoczeniu z Chrystusem. W tajemnicy przed najbliższymi opiekował się i spieszył z pomocą, tak duchową, jak i materialną, ubogim swojego miasta. Był znany i bardzo lubiany w dzielnicach, w których nie bywał nikt z jego bliskich. Umarł nagle w wieku 24 lat. Pogrzeb ujawnił jego popularność w Turynie, zwłaszcza wśród ubogich. Opinia społeczna szybko uznała go za świętego. Pod jego patronatem powstało wiele stowarzyszeń religijnych. Św. Jan Paweł II beatyfikował go w 1990 r. i postawił za wzór współczesnej młodzieży.
na podstawie: www.brewiarz.pl
