Mając 22 lata wstąpił do opactwa cystersów w Citeaux, pociągając za sobą trzydziestu towarzyszy młodości. Niedługo potem również jego ojciec wstąpił do tego opactwa. Gdy miał 25 lat założył opactwo w Clairvaux.Tam otrzymał święcenia kapłańskie i pozostał przez 38 lat jako opat. Stąd też założył 68 nowych opactw, toteż słusznie nadano mu tytuł współzałożyciela zakonu cystersów. W szeregi jego synów duchowych zaczęli się zaciągać także zwolennicy reformy z wielu opactw benedyktyńskich. Był gorliwym opatem swojej rodziny zakonnej, ale zasłynął także jako myśliciel, teolog i kontemplatyk. Umiał łączyć życie czynne z mistyką. Mając do dyspozycji na rozmowę z Bogiem mało czasu w ciągu dnia, poświęcał na nią długie godziny nocy. Założył około trzystu fundacji zakonnych, w tym także cysterską fundację w Jędrzejowie. Wywarł wpływ na życie Kościoła swej epoki. Był jedną z największych postaci XII w. Nazwano go “wyrocznią Europy”. Bardzo żywo bronił czystości wiary. Zasłynął także swymi pismami. Jest ich wiele: od drobnych rozpraw teologicznych, poprzez utwory ascetyczne, kończąc na listach i kazaniach. Z traktatów najważniejsze to: O łasce i wolnej woli, O stopniach pokory i pychy, Księga o miłowaniu Boga, Pięć ksiąg do papieża Eugeniusza III. Z jego kazań najpiękniejsze to komentarze do “Pieśni nad pieśniami” i “O Najświętszej Maryi Pannie”. Wśród listów zachował się także list do biskupa krakowskiego. Wyróżniał się także nabożeństwem do Męki Pańskiej. Nadzwyczajny dar wymowy zjednał mu tytuł “doktora miodopłynnego”. Zmarł w 1153 r. Do chwały świętych wyniósł go w 1174 r. papież Aleksander III, a doktorem Kościoła ogłosił go papież Pius VIII w 1830 r.
na podstawie: www.brewiarz.pl