Gazeta Niedzielna

święty Bernard z Clairvaux

opat i doktor Kościoła

Urodził się w 1090 r. w rycerskim rodzie burgundzkim, na zamku Fontaines pod Dijon (Francja). Jego ojciec należał do miejscowej arystokracji, matka była córką hrabiego. Kiedy miał 17 lat, umarła mu matka. Zwrócił się wówczas do Maryi, by mu zastąpiła matkę ziemską. Będzie to jeden z charakterystycznych rysów jego ducha: tkliwe nabożeństwo do Matki Bożej.

Mając 22 lata wstąpił do opactwa cystersów w Citeaux, pociągając za sobą trzydziestu towarzyszy młodości. Niedługo potem również jego ojciec wstąpił do tego opactwa. Gdy miał 25 lat założył opactwo w Clairvaux.Tam otrzymał święcenia kapłańskie i pozostał przez 38 lat jako opat. Stąd też założył 68 nowych opactw, toteż słusznie nadano mu tytuł współzałożyciela zakonu cystersów. W szeregi jego synów duchowych zaczęli się zaciągać także zwolennicy reformy z wielu opactw benedyktyńskich. Był gorliwym opatem swojej rodziny zakonnej, ale zasłynął także jako myśliciel, teolog i kontemplatyk. Umiał łączyć życie czynne z mistyką. Mając do dyspozycji na rozmowę z Bogiem mało czasu w ciągu dnia, poświęcał na nią długie godziny nocy. Założył około trzystu fundacji zakonnych, w tym także cysterską fundację w Jędrzejowie. Wywarł wpływ na życie Kościoła swej epoki. Był jedną z największych postaci XII w. Nazwano go “wyrocznią Europy”. Bardzo żywo bronił czystości wiary. Zasłynął także swymi pismami. Jest ich wiele: od drobnych rozpraw teologicznych, poprzez utwory ascetyczne, kończąc na listach i kazaniach. Z traktatów najważniejsze to: O łasce i wolnej woli, O stopniach pokory i pychy, Księga o miłowaniu Boga, Pięć ksiąg do papieża Eugeniusza III. Z jego kazań najpiękniejsze to komentarze do “Pieśni nad pieśniami” i “O Najświętszej Maryi Pannie”. Wśród listów zachował się także list do biskupa krakowskiego. Wyróżniał się także nabożeństwem do Męki Pańskiej. Nadzwyczajny dar wymowy zjednał mu tytuł “doktora miodopłynnego”. Zmarł w 1153 r. Do chwały świętych wyniósł go w 1174 r. papież Aleksander III, a doktorem Kościoła ogłosił go papież Pius VIII w 1830 r.

na podstawie: www.brewiarz.pl



Fundacja Veritas

Historia fundacji

Księgarnia Veritas

Przejdź do księgarni

Artykuły


Myśl tygodnia

,,JAK SIEBIE SAMEGO"

Bądź dobry dla siebie. Nie chciej w sobie zmienić od razu wszystkiego. Nie spodziewaj się natychmiastowych wyników swoich postanowień. Nie denerwuj się niepowodzeniami. Nie histeryzuj, gdy popełnisz głupstwo, nie karz siebie zbyt surowo, nie narzucaj się sobie. Umiej przeczekać okresy, gdy cię głowa boli, gdy ci jest smutno, gdy ci się nic nie chce robić, gdy ci życie brzydnie. Wykorzystuj okresy swoich dobrych nastrojów, rozstawiaj umiejętnie bodźce, wyznaczaj sobie nagrody. Bądź cierpliwym wychowawcą samego siebie, tak jak starasz się nim być dla innych.

W przeciwnym razie zamkniesz sparawę stwierdzeniem, że jesteś dobry, albo stwierdzeniem równie jałowym - że jesteś zły.

z: Ks. Mieczysław Maliński, Wszystkie nasze dzienne sprawy, Veritas 1978, ilustr. A. Głuszyński